دیدگاه دانشجویان و دانش آموختگان در ارائه آموزش بالینی توسط اساتید پرستاری و پرستاران بالینی

سابقه و هدف: آموزش پرستاری متشکل از آموزش نظری و بالینی است و آموزش بالینی از موارد حساس و مهم در برنامه ریزی آموزشی پرستاری است. بیشترین مشکلات دانشجویان در آموزش بالینی، زمانی است که با موقعیتهای جدیدی مواجه می شوند که قبلا با آن برخورد نکرده اند. یکی از راههای آشنایی با اینگونه تجارب، استفاده از پرستاران بالینی در آموزش آنان است. لذا این مطالعه به منظور بررسی دیدگاه دانشجویان و دانش آموختگان پرستاری در مورد استفاده از پرستاران بالینی در کنار اساتید پرستاری جهت آموزش بالینی دانشجویان با استفاده از تئوری یادگیری اجتماعی انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه مقطعی بر روی 110 نفر از دانشجویان پرستاری سال سوم و چهارم دانشکده پرستاری و مامایی رشت و 95 نفر از پرستاران فارغ التحصیل، شاغل در بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی گیلان به روش سرشماری، انجام شد. مشخصات دموگرافیک و سنجش دیدگاه دانشجویان و دانش آموختگان پرستاری در سه بخش پیشرفت تحصیلی، رشد شخصیتی و حمایت اجتماعی با استفاده از پرسشنامه جمع آوری و مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: یافته ها نشان داد در حیطه پیشرفت تحصیلی 59 نفر (6/53%) دانشجویان پرستاری مخالف و 62 نفر (3/65%) دانش آموختگان موافق، در حیطه رشد شخصیتی 58 نفر (7/52%) دانشجویان و 57 نفر (60%) دانش آموختگان موافق و در حیطه حمایت اجتماعی نیز در هر دو گروه دانشجویان 80 نفر (7/72%) و دانش آموختگان 55 نفر (9/57%) موافق نقش آموزشی پرستاران بالینی درکنار اساتید پرستاری بودند. نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که با استفاده از تجارب پرستاران بالینی و نظارت اساتید پرستاری، درکنار دانش تئوری و مهارت پراتیکی کسب شده قبلی می توان پرستاران کار آمدتری تربیت کرد.